"سرود آن کس که از کوچه به خانه بازمی گردد"
و تو ای جاذبه ی لطیف عطش
که دشت خشک را دریا می کنی ،
حقیقتی فریبنده تر از دروغ ،
با زیبایی ات ـ باکره تر از فریب ـ که اندیشه ی مرا
از تمامی آفرینش ها بارور می کند !
در کنار تو خود را
من
کودکانه در جامه ی نودوز نوروزی خویش می یابم.
شاملو
+ نوشته شده در پنجشنبه ۴ اسفند ۱۳۹۰ ساعت 22:12 توسط بیراهه ای در آفتاب
|
هــدف از تــشکـیــل ایـــن وبــلاگ