کاش آن آینه ای بودم من

              که به هر صبح

                ترا می دیدم

می کشیدم همه اندام تو را در آغوش

             سروِ اندامِ تو با آن همه پیچ

                                  آن همه تاب

آنگه از باغ تنت می چیدم

گل صد بوسه ناب

 

شعر از حمید مصدق