جای خالی ات را در شعرهایم با " تو" پر می کنم

" تو"یی که صرف ضمیرت از تمام سوم شخص ها غایب تر است و از همه ی اول شخص ها حاضر تر

" تو"یی که دیر یافتم و زود راندمت

" تو"یی که ساحر روزهای خوب سراب گونه ام شدی

" تو"یی که زیباترین بهانه بودی برای ترک تمام بهانه هایم

" تو"یی که کاشف زخم های قلب درمندم بودی

" تو"یی که پای نداشته ی زندگی ام شدی

" تو"یی که حضورت ، حضور باران و عطر نرگس بود

" تو"یی که نگاهت ، چشمان سرخت تلالو اسم اعظم بود

آیا این " تو" ضمیر تمام خدایان نیست؟

حسرت93/5/3