می زند بر هم جهان را هر که یک دل بشکند
هر که خار آرزو در دیدۀ دل بشکند بی تَرَدُد پای در دامان منزل بِشکند
از هجوم آرزو جای نفس در سینه نیست سخت می ترسم که آخر شَهپَرِ دل بشکند
با دوصد بَندِ گِران عالم زِما پرشور شد آه اگر زورِ جنونِ ما سَلاسَل بشکند
از مُروَت نیست حرفِ سخت با عاشق زدن سنگدل آن کس که بال مرغِ بِسمِل بشکند
هر که بیش از ظرف می بخشد به ارباب سوال کاسۀ دریوزه را بر فَرقِ سایل بشکند
دستِ مجنون از حجابِ عشق بر دل نقش بست شوخی لیلی مگر دامان مَحمِل بشکند
سنگ گردد شیشه چون راجع به اصل خویش شد/دل زِعُصیان سخت چون گردید مشکل بشکند
خویش را بِشکن، که برگردد به دریا زودتر موج را بر یکدگر چندان که ساحل بشکند
به که از سر گیرد اِحرامِ حَریمِ کعبه را راهرو را زیر پا گَر خار غافل بشکند
تشنۀ دریا به هر موجی تَسَلی کی شود؟ کی خمار من به آب تیغ قاتل بشکند؟
تار و پود موج این دریا به هم پیوسته است می زند بر هم جهان را هر که یک دل بشکند
نیست در طالع دل بی حاصلِ ما را قبول کیست صائب گوشه این فرد باطل بشکند
شعر از صائب تبریزی
سلاسل: سلسله، زنجیرها، دودمان ها
مرغِ بِسمِل: به نظرم یعنی مرغی که قبل از ذبح بالش را بشکنی(تشبیه به زمانی که قدرت در دست داری و ظلم کنی)
سوال: اینجا به معنی گدایی ، تکدی
دریوزه: گدایی ، گدایی در خانه ها
سایل: اینجا به معنی فقیر ، گدا
شوخی: اینجا به معنی گستاخی
محمل: اینجا به معنی انگیزه،علت،سبب،جهت
راجع: از رجوع می آید: بازگشت
تسلی: دلداری، دلجویی
طالع: بخت،اقبال،سرنوشت
گوشه: اینجا به معنی در گوشه‌ای نشستن و از مردم دوری کردن، گوشه‌گیری
هــدف از تــشکـیــل ایـــن وبــلاگ