بیراهه ای در آفتاب

      طلوع  می کند  آن  آفتابِ  پنهانی    ز سمت  مشرق  جغرافیای  عرفانی

دوباره پلکِ دلم می پرد نشانه چیست    شنیده ام  که  می آید  کسی  به  مهمانی

   کسی که سبزترست از هزار بار بهار    کسی شگفت کسی آن چنان که می دانی

  کسی که نقطه آغاز هر چه پروازست    تویـی کـه در سفر عشق خطّ پایانی

       تویی بهانه آن ابرها که می گریند    بیا که صاف شود  این  هوای  بارانی

       تو  از  حوالی  اقلیمِ  هر  کجا آباد    بیا که می رود این شهر رو به ویرانی

   کنار نام تو لنگر گرفت کِشتی عشق    بیا که یـادِ تـو آرامشی است طوفانی

شعر از قیصر امین پور