آن که مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت
در  این  خانه  ندانم  به  چه  سودا  زد و رفت 
خواست  تنهایی  مـــا  را  بـه رخ ما بکشد
تنه ای  بر  در  این  خانه ی  تنها زد و رفت 
دل تنگش سر گل چیدن از این باغ نداشت
قدمی  چند  به  آهنگ  تمـاشا  زد و  رفت 
مرغ دریا خبر از یک شـب طوفــانی داشت
گشت و فریاد کشـان بال به دریا زد و رفت 
چه هوایی به سرش بود که با دست تهی
پشت  پا  بر  هوس  دولت  دنیا  زد و رفت 
بس که اوضاع جهان در هم و ناموزون دید
قلم  نسخ  برین  خط  چلیپـــا  زد  و  رفت 
دل خورشیدی اش از ظلمت ما گشت ملول
چون شفق بال به بام شب یلدا زد و رفت 
هم نوای  دل  من  بود  به  هنگـام  قفس
ناله ای  در  غم  مرغان  هم آوا زد و رفت

هوشنگ ابتهاج

ه.ا.سایه