بجنگ...!   

هر کجایِ این دارالعذاب    

عاجزت کردند   

بجنگ!   

 

به او که از صلح سخن می گوید از قول من بگو:    

دروغگو    

گریستن به موسم میلاد    

خود آغاز جنگِ آدمی علیه آدمی ست.   

 

زنهار!   

وقتی که مجبورت می کنند،

تاریکی را کنار بزن    

بگذار مرگ خیال کند   

کارِ کرامتِ فانوس تمام است.

 

به قول بیهقی    

"اّبله مّردا..."!   

مُردن   

تازه آغازِ داستانِ دیگری ست.   

 

ببین   

من به یادت می آورم:   

در این پشه بّندِ خسته کُش، 

از خوابِ خوش   

خبری نخواهد بود.    

 

او که از صلح سخن می گوید

دروغگویِ دیوثی ست   

که خود ضامنِ نارنجک را کشیده است. 

 

شعر از سید علی صالحی