ما را به غَمزه کُشت و قضا را بهانه کرد

ما را به غَمزه کُشت و قضا را بهانه کرد
برما نظر نکرد و حيا را بهانه کرد

دستی به دوش غير نهاد از ره کرم
ما را چو ديد لغزش پا را بهانه کرد

آمد برونِ خانه چو آواز ما شنيد
بخشيدنِ غذا به گدا را بهانه کرد

رفتم به مسجد از پی نظاره رُخش
دستی به رخ کشيد و دعا را بهانه کرد

زاهد نداشت تابِ جمال پَری رُخان
کُنجی گرفت و ترسِ خدا را بهانه کرد

شعر از قتیل لاهوری

خلاصه ی همه ی بهانه ها این است

خلاصه ی

همه ی بهانه ها

        این است:

تـــــــــــــــــــــــو

از یادم نمی روی...


شعر از محمدرضا عبدالملکیان

دارم هوای گریه خدایا بهانه ای!

سر زد به دل دوباره غم کودکانه ای
آهسته می تراود از این غم ترانه ای

باران شبیه کودکی ام پشت شیشه هاست
دارم هوای گریه خدایا بهانه ای!

 

شعر از قیصر امین پور

تمامی ِبهانه های دنیا را جمع می کنند تا از بین آنها بهانه ای پیدا کنند که بــــروند

بـــاور کن
آن قدر ها هم سخت نیست
فهمیدن اینکه
بعضی ها می آیند که
نماننــد
نباشند
نبیـننـد
و تــو
اگر تمامی ِدنیا را هم حتی به پایشان بریزی
آنها تمامی ِبهانه های دنیا را جمع می کنند
تا از بین آنها
بهانه ای پیدا کنند
که بــــروند
دور شـــوند
که نـــمانند اصلا...!!

پس به دلت بسپار
وقتی از خستگی هایِ روزگار
پناه بردی به هر کسی
لااقل
خوب فکر کن ببین
از سر علاقه آمده
یا از سر ِ ... !!!
تا دنیایت پر نشود
از دوست داشتن هایِ پر بغض
که دمار از روزگارت درآورد !

 

عادل دانتیسم

گِره ی روسری ات می شوم...

این بار که به دنیا آمدم
گِره ی روسری ات می شوم...
من هِی
و به هر بهانه ای
خودم را وا می کنم از سرت
و تو محکمتر از قبل !
گره ام میزنی پیش خودت...

 

شعر از حمید جدیدی

بهار دنبال بهانه ایست برای نيامدن!

گوشِ زمستان از برف پر است
اما تو صدای گرمت را از زمين دريغ نكن
كه بهار دنبال بهانه ایست برای نيامدن!

 

عرفان پاكزاد

که آنچه کاخ تو را خاک میکند ستم است

مپرس شادی من حاصل از کدام غم است
که پشت پرده ي عالـم هزار زیر و بم است

زيان اگر همه ي سود آدم از هستي ست
جدال  خلق  چرا  بر  سر  زياد و كم  است

اگر  به  ملک رسیدی جفا مکن به کسی
که آنچه کاخ تو را خاک میکند ستم است

خبر نداشتن از حال من بهانه ي توست
بهانه ي همه ظالمان شبیه هـــم است

کسی  بدون  تو  بــــاور  نکــرده  است  مــرا
که با تو نسبت من چون دروغ با قسم است

تو را هوای به آغوش من رسیدن نیست
وگرنه فاصله ي ما هنوز یــک قــدم است

 

فاضل نظری

حالا که رفته ای...

حالا که رفته ای

کنارش می نشینم

                             گریه نمی کند

دستش را می گیرم

                             گریه نمی کند

به پایش می افتم

                            گریه نمی کند

نکند اتفاقی افتاده است

                  که شعر گریه نمی کند

۲۱

حالا که رفته ای

بهانه ی خوبی است

"شب

         سکوت

                     کویر"

فقط صدای این هق هق را

                                      کم کنید

۲۵

حالا که رفته ای

دوباره زنگ می زنم

شماره همان شماره است

گوشی را بر می دارند

گوشی را می گذارم

۱۰۵

حالا که رفته ای

هیچ راهی

مرا به جایی نمی برد

در حافظه ام می چرخم

همه کلیدها را گم کرده ام

۱۱۹

حالا که رفته ای

می گویند در میان همه دفترهایت

نه پروانه ای خشکیده است

                             نه گلی

                                    نه گلبرگی

می گویند در میان همه ی دفتر هایت

کودکی است که با پروانه ها

                      به سراغ ماه می رود

۱۲۲

حالا که رفته ای

بی هوا و بی حوصله

سر به بیابان می گذارم

در دوراهی امامزاده داود و سنگان

                         توقف می کنم

تکه ای از مـــاه در دامنم می افتد

 

محمد رضا عبدالملکیان

 

در نوبتی دوباره دلت را مرور کن

در  نوبتــی  دوبــاره  دلــت  را  مـــرور  کن     از غم به هر بهانه‌ی ممکن عبور کن

رحمی  کن  ای  عزیز  به  آبــــادی  خودت     فکری برای کشتن این  بوف کور  کن

ای  خیس  گریه‌ های  کدورت، کمی بخند    این  ابرهای  مملو  تب  را  صبور  کن

گیرم  تمام  راه  تو  مسدود  شد،  بــــگرد    یک آسمان تازه و یک جاده  جور  کن

با  انجمـــادِ  ظلمتِ  شب  بی  شباهتی     با شعله در برودت  ذهنم  خطور  کن

یاغی! هبوط فرصت تقسیم سیب نیست    در نوبتی  دوباره  دلـت  را  مـرور  کن

 

 فرهاد صفریان

بهانه

 بی بهانه دوستت دارم

 

 و دلم مانند تنگی خالی

                بی تاب تمنای نفس های توست

 که بچرخی و تاب دهی گیسوانت را در آب

                         و نقش ببندی عکس رخت را در بطن دریاها

و دیدارت هر چند از سایه سار شیشه های دلواپسی

           بس امیدوارم می کند در این بی حوصلگی

 و حباب نفس هایت به شماره ی روزهایم  که چله نشینش بوده ام 

                                                     جانی دوباره بخشید

                                                             به نفس هایم

                                  هرچند که حسود نگاه تو به دیگرانم

 ای بی بهانه ترین بهانه ام

 بهانه گیر چشمانت شده ام

 بهانه گیری کن و دستانم را بگیر

 مردانگی می کنم و بهانه نمی گیرم...

 حسرت۲۱/۱۲/۹۱