هديه ام از تولد

گريه بود

خنديدن را تو به من آموختی 

سنگ بوده ام     

تو كوهم كردی

برف بوده ام

تو آبم كردی

آب می شدم

تو خانه دريا را نشانم دادی 

می دانستم گريه چيست

خنديدن را

تو به من هديه كردی.

 

شمس لنگرودی