ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ
ﻣﯿﺎﻥ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﮋﮔﺎﻧﻢ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻣﺰ ﺑﮕﻮﯾﻢ اﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﺕ ﻧﯿﺴﺖ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺫﺭﺧﺶ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﯾﺎ ﻗﻄﺮﻩﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍن
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺩﻫﻢ
ﺍﮔﺮ ﺩﻋﻮﺗﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﻣﯽﭘﺬﯾﺮی

ﭼﺮﺍ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ؟
ﮐِﺸﺘﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﺭﯾﺎ، ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺁﺏ ﺩﺭ ﺑَﺮﺵ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﻭ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻧﻤﯽﺁﻭﺭﺩ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﺮﺩﺍﺏ ﺩﺭ ﻫﻤﺶ ﺷﮑﺴﺘﻪ
ﭼﺮﺍ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ؟
ﮔﻠﻮﻟﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﻧﻤﯽﭘﺮﺳﺪ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩ
ﻭ ﻋﺬﺭﯼ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﺪ
ﭼﺮﺍ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ... ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﭙﺮﺱ
ﻣﺮﺍ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭﯼ ﻧﯿﺴﺖ... ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ

 

شعر از نزار قبانی