می سرایم به امیدی که تو خوانی

زندگی قافیه ی شعر من است

شعـر من وصف دلارایی توست

                   در ازل شاید این

                 سرنوشت من بود

می سُرایم به امیدی که تو خوانی ،

 _ ورنه

آخرین مصرع من قافیه اش « مردن » بود ...

 

شعر از حمید مصدق