باغستان شلوغ است

آنانی که روی درخت‌ها نشسته و چهچهه می‌زنند

عابران‌اند

اینان که بر کناره ایستاده نگاه می‌کنند

گنجشکان

و ما میان صداها پرپر می‌زنیم

و شعر می‌نویسیم

شعرهائی میخوش

که میوه‌های همین باغستان‌های غریب‌اند.

 

شمس لنگرودی