هنرمندی در رابطه‌ را یاد نگرفته‌ایم. یعنی از همان بچگی یادمان ندادند.

باید باور کنیم رابطه ما با همسرمان مثل رابطه ما با دوست‌مان نیست یا رابطه ما با دوست‌مان هیچ شباهتی به رابطه من با همکارم ندارد.
باید ظرفیت‌های رابطه را بشناسیم. ظرافت‌هایش را... چهارچوب‌هایش را....
تن دادن به هر رابطه‌ای کار آدم‌های ضعیف است. کار آدم‌هایی که بلد نیستند، تنهایی‌شان را خودشان بر دوش بکشد.
 
باید فاصله در هر رابطه‌ای را خوب یاد بگیریم. اینطور نباشد که انقدر نزدیک بشویم که بسوزیم یا انقدر دوووور که ناغافل رابطه را از دست بدهیم.
باید یاد بگیریم عشق، این نیست که خودت را همه جوره باب میل طرف مقابلت کنی تا مبادا از دستش بدهی.

اینطور نباشد که بعد از هر رابطه، چشم که باز کردیم، ببینیم هیچی از خود واقعی‌مان نمانده است. شده‌ایم یک آدم سفارشی ساخته دست معشوق...
نمیگویم عشق تغییر ندارد.

عشق تمامش تغییر است اما نه تغییری که عزت نفست را بگیرد.
تغییر باید بزرگت کند... نه اینکه روح بیچاره‌ات را به ابتذال بکشاند

منبع: دکتر مریم تهرانی
https://telegram.me/araameshcenter